İçimi ısıtan bakışların eritiyor kalbimin katılığını
Pamuk gibi oluyorum sesini duyduğumda
Her kaba sığıyor, her şekli alıyor ruhum
Sanki başka alemlerde dolanıyorum
Bana neden var olduğumu farkettiriyor derinlerime dalışın
Birkaç saat bile yetiyor minik adımlara
Karınca misali yolları katedişim,
Sanki zamanı olmayan alemdeyiz biz seninle
Herşey duruyor
Herkes kayboluyor bir bir
Sadece sen ve ben sanki, sesinle kayboluyorum
Hissettiğim tek şey bolca huzur
Biraz pişmanlık, neden daha önce değil diye
Biraz sıyrılış..
Bu ufacık uyanıklığımın sebebi sensin
Sebebi gözlerin
Sebebi ruhuma, içime işleyen sesin, sözlerin
Hem çok seviyor, hem çok korkuyorum senden
Aslında korkum sen değil, seni kaybetmekten
Aslında korkum, densizlik etmekten...
Herşey başa sarıyor yokluğunda,
Bense her zamanki gibi, yine, hakim olmak istiyorum artık, bu başa sarmalara...
Müthiş bir şiir insanın bu denli bağlı olması güzel fakat bu bağlılığın daim olması ve bağlılığın sevginin gereğini yerine getirmek en büyük borç. Zira ne demiş büyükler, seven itaat eder
YanıtlaSilŞiiriniz çok güzel ve anlamlı ki beni benden aldı kaleminize ve yüreğinize sağlık.. başarılarınızın devamını dilerim..
YanıtlaSilprofilinizde eğitimci yazıyor? acaba edebiyatcı mısınız? ewet(?) demi:) çünki kaleminiz o kadar güçlü ki hayranlıkla okuyorum... ve devamını bekliyorum...başarılar
YanıtlaSilTeşekkür ederim bende yorumunlarınız için..:)) İnşAllah sahip olduğumuz her nimetin kıymetini bilen, şükrünü edenlerden oluruz.
YanıtlaSil