8.Mart.2014

2007 yılından düşünceler...

Her şey öyle hızla ilerliyor ki bu dünyada.Yaşamın karmaşası, geçirilen evreler, ruh halleri bazen olmak isteyipte bir türlü başaramadığın, asıl benliğine bir türlü dönemediğin hengameler bir noktada rest çektiriyor hayata..Doğum, hiçbir şeyden haberin yokken, Rabbimin verdiği ömürle büyüyorsun..Ölene kadar yeni şeyler öğrenmekle büyümeye devam ediyorsun..Amellerin seni o gaflet uykusundan uyandıracak mutlak sonla esir alıyor..ve işte o zaman görüyorsun büyümüş müsün yoksa bir kum tanesi kadar değerin olmamış mı..

Bırak, ağlamak istiyorsan gözlerinden aksın o yaşlar..Ama hayatta hiçbir zaman değmeyen biri için dökme o değerli yaşlarını, vakit kaybetme olmayacak birşey için, sadece o şey için dökme yoksa sen ağlamak istiyorsan ağla yine..Evet, Hayat HAYALDİR..Hayat, 2 yokluk arasında uzanan belirsiz bir köprü..O kadar acizsin ki aslında, Kainata bak bi yaa..BAK..Evreni düşün, galaksiler, yıldızlar, uzay..Senin kağıda koyduğun tek bir nokta kadar bile yerin var mı bu yaratılmışların içinde, bu evrende.

Peki ya beynin yada hani şu sanki dünya seninmiş gibi hışımla, hırsla çıkıştığın sözde aklın..? Her şey koca bir bomboşluk..Hiç kimseye güvenmemelisin..Yaşanılanlar ve bu gaflet bazen nankör kılıveriyor insanı.."Gaflette" olmalı, evet, yoksa insan kaybettiklerini nasıl unutabilir ki..

Ölçü 2 kısımda..Terazide 2 kefe var; Günahlar ve sevaplar..Huzurun gittiğim yolda olduğunu bilmek, duymak, görmek vesaire değil HİSSETMEK önemli ve bu HERŞEYE DEĞER...ve ben, Hissediyorum...