12.Kasım.2013

Kimi akıl hesabı, kimi bilek hesabı, kimi yürek hesabı peşinde.Öyle yada böyle yaşanılanlar kayboluyor geçmiş zamanın içinde.”Hayat göz açıp kapayıncaya kadar geçiyor yavrum” cümlelerini hep “yaaa, öyle teyzecim gerçekten” der, der ama anlayamazmışım.Şimdi anladım mı onuda bilmiyor ama daha bir farklı bakıyorum hayata.Gözüme takılan bir ailenin, birden 20 yıl sonrası canlanıyor zihnimde, neden bilmiyorum buda bana zamanın ne denli hızlı geçtiğini hissettiriyor.Korkutuyor mu bu beni, itiraf ediyorum, evet, hemde çok.Dünyada artık ben, gelecekteki her şeyden çok korkuyorum.Bazı düşünceler içimdeki cesareti, boşvermişliği kırıyor.Olgunluk mu bunun adı bilmiyorum, sadece birkaç cümle ile anlatılacak şeyler değil elbet.Aslında bazen kulağa gelen, yada gözlerinle gördüğün veya okuduğun tek bir cümle, kare, fısıltı tokat gibi çarpar hayatı, insanın yüzüne.Ben fark etmeden acaba öyle bir durum mu oldu, yansımalarını görüyor olabilir miyim? Uykum gelmiş sanırım…..:)